Ten filharmoniczny koncert z cyklu Wielkie Powroty był szczególny. A to za sprawą Antoniego Wita, który świętował 50-lecie pracy artystycznej. Za pulpitem dyrygenckim stawał niemal we wszystkich znaczących ośrodkach muzycznych świata. W latach 1970-72 był dyrygentem Filharmonii Poznańskiej; w tym czasie poprowadził 50 koncertów.
W programie jubileuszowego znalazły się dwa utwory: koncert wiolonczelowy op. 104 h-moll Antonina Dvoraka i symfonia op. 7 e-moll Odrodzenie Mieczysława Karłowicza. Pierwszy, w wykonaniu Natalie Clein, był pokazem wirtuozerii. Zarówno artystka, jak i orkiestra wykonali go stylowo, wiedząc doskonale „co autor miał na myśli”. Jeszcze większe wrażenie zrobiła na mnie symfonia M. Karłowicza, zarówno jeśli chodzi o wykonanie, jak i koncept dzieła. Utwór jest gęsty od harmonii, co nadaje mu późnoromantyczny charakter. Kompozytora stawiam na równi z Wagnerem i Czajkowskim, odnajdując paralele między ich utworami.
www.facebook.com
Dodaj komentarz