Za niecały tydzień, 25 marca do księgarń trafi książka Józefy Hennelowej „Niedowiarstwo moje”. Ceniona publicystka i działaczka katolicka 1 kwietnia kończy 95 lat!
Wspólnym mianownikiem tekstów zebranych w tej książce jest przytoczona we wstępie opowieść z Ewangelii św. Marka o przejmującej prośbie człowieka oczekującego cudu: „Wierzę, Panie, wspomóż niedowiarstwo moje”. „Niedowiarstwo moje” jest uzupełnionym i poprawionym wznowieniem rozważań, które po raz pierwszy ukazały się niemal dwadzieścia lat temu – i nie straciły na aktualności.
„Teksty tu drukowane powstawały w różnym czasie i w większości ogłaszane były w różnych pismach, tak jak to się zwykle dzieje z publicystyką. Mają jednak wspólny mianownik, ten, o którym mówi cytat z Ewangelii, i dlatego chciałabym je utrwalić jako całość w nadziei, że dzielenie się własnymi drogami wiary jest jednym z darów, które komuś mogą się przydać” – Józefa Hennelowa.
Józefa Hennelowa – publicystka, działaczka katolicka, wieloletnia dziennikarka „Tygodnika Powszechnego”, w którym pełniła m. in. funkcje sekretarza redakcji i zastępcy redaktora naczelnego „Tygodnika Powszechnego”, była posłanka na Sejm z ramienia Solidarności, a następnie Unii Demokratycznej. Współpracuje z miesięcznikiem „Znak”.
Interesujące, muszę poznać tę autorkę. Moim ulubionym publicystą katolickim był Tischner – za rubaszność, czyli teorię prawdy, tomistyczną myśl filozoficzną, sceptycyzm wobec liberalizmu ze względu na jego indywidualizm antagonizujący i tak już mocno zatomizowane społeczeństwo. Za krytykę transformacji, ale i komunizmu jako siły totalitarnej odbierającej wolność.
Proszę teraz zobaczyć Jedraszewskuego, który nie lubi katolicyzmu otwartego, lecz wsobny, ksenofobiczny, krytykujący ekologizm i zarazę tęczowa. To nie jest język, który mi odpowiada.