Mówi się, że najlepsza jest ta prawdziwa, a takich z kolei mało. Wiele powstało wierszy, aforyzmów i złotych o niej myśli. Właściwie to jest tak, jak z szukaniem złotej monety wśród ton piachu… Każdy z nas może być jednak ową przysłowiową ślepą kurą. I ma szanse znaleźć coś, co stanowi jedną z największych wartości w życiu człowieka. Ma szanse znaleźć PRZYJAŹŃ.
Według Arystotelesa, jest cnotą. Według nas, „jest, jak gruszka. Wszyscy znamy jej smak, ale spróbuj go zdefiniować”. Przyjaźń to siła. Coś, co daje możliwość przetrwania, co wzmacnia. Jest, jak tlen. Chociaż życie bez tlenu jest niemożliwe, a bez przyjaźni z kolei można funkcjonować, jednak cóż to za życie? To tak, jakby człowiek był wiecznie na diecie, odmawiał sobie przyjemności.
Ideałów ponoć nie ma. Czy istnieje zatem idealny przyjaciel? Jeżeli tak, kim jest? „To ktoś, na kim zawsze można polegać i liczyć gdy wszystko się wali. To opiekun, który w porę jest obok. Więź między przyjaciółmi, to coś na wzór miłości, tyle tylko, że na innym poziomie”. Tak dzisiaj mówią ludzie. Wiedzą, że Arystoteles ma rację. I choć dyskutuje się o tym, czy każda przyjaźń może przetrwać, wiadomo, że najprawdziwsza, najszlachetniejsza – tak. Także damsko-męska. Bo w przyjaźni nie chodzi o to kto z kim, ale jak tą więzią się podzielić, aby ona… łączyła. Bo chcieć to móc. Bo bycie przyjacielem, to wspaniała sprawa.
Dodaj komentarz