Hulajnoga miejska – zabawka czy środek transportu? Budzi kontrowersje i ciekawość poznaniaków.
Jak wypożyczyć to cudo? Odpowiedź próbowałam uzyskać w sobotni wieczór od korzystających z niej imprezowiczów. Niestety, jeden odjechał mi niczym tornado na ulicy Wrocławskiej, rozpędzając na boki wszystkich ludzi. Internet był bardziej pomocny w tej kwestii. Ściągamy aplikację Lime. Rejestrujemy się. Doładowujemy konto. Opłata startowa wynosi 2 zł. Minuta jazdy to 50 gr. Po doładowaniu, naszym oczom ukazuje się mapa z dostępnymi hulajnogami. Czasami nie jest proste uzyskanie takiego „wybranego” sprzętu, ponieważ np. znajduje się w krzakach. Niestety, ten sam problem dotyczy rowerów miejskich w Poznaniu, które bardzo często są zepsute. Czy to samo czeka hulajnogi?
Postanowiłam sama wypróbować aplikację. Wybrałam sobie zielone cudo, które – niestety – nie działało. Idę więc dalej Garbarami i podchodzę nieśmiało do pierwszej lepszej hulajnogi. Skanuje kod QR na kierownicy. Aplikacja, jeśli się nie zawiesza, pokazuje, dokąd możemy dojechać, posiadając nasz środek transportu. Sama jazda jest dość szybka, ale to my możemy kontrolować jej prędkość. Jeżdżenie po wybojach i kostce brukowej nie należy do najprzyjemniejszych. Dlatego lepiej wybierać drogi dość proste, na których nie ma za dużo ludzi. Jest to bowiem dość szybki środek transportu.
Jest jedno pytanie? Skoro hulajnoga ma koła powinna być traktowana jako pojazd. Jednak, zgodnie z przepisami, nie jest nim, a osoba na hulajnodze jest uznawana jako pieszy, pomimo że porusza się ok. 25 km/h. Konsekwencją tego przepisu jest możliwość wsiadania na hulajnogę w stanie nietrzeźwym, co może być bardzo niebezpieczne. Prędkość i brak zabezpieczeń: jak kask czy nakolanniki też mogą mieć swoje konsekwencje. Można dodać jeszcze jedną informację, że ścieżki rowerowe, nie są dla hulajnóg, tak samo jak ulica. Zostaje tylko chodnik, po którym spacerują piesi.
Fot. Andrzej Piechocki
Dodaj komentarz